gidenlerin ardından..

birer birer hepsi bizi bırakıp gidiyor!bizim o anlatılamayan!paylaşılamayan !yalnızlığımız her geçen gün biraz daha artıyor.bakmayın sizli bizli çoğul şahısla konuştuğuma; belki yalnızlığın ağırlığı sözcüklerle hafifler diye züğürt avuntusuna sığınmış olmamdır tek neden..aslında bırakıp giderken birazda gittikleri yere yaklaştırıyorlar bizi garip dimi aslında giderken ayrılmış olmuyoruz onlara biraz daha yaklaşıyoruz

heyhat ölüm karşısında ne söylenebilir ki öylesine mutlak öylesine acıtan

geriye zırvalardan başka birşey kalmıyor.

dostlar kayıp giderken bize bıraktıkları bazen şimşek çakmasını andıran bilinç anlarını da hediye ediyorlar.insan otuzundan sonra kanımca yaşamıyor sadece hayata yaşadığını kanıtlamaya çalışıyor.alışkanlıklar zorunluluklar ve daha bir sürü saçmalığın peşinde insana dair ne varsa silikleşmeye başlıyor vs vs

akintiyakarsiakintininicinde