"bozguna bağlıyız, yola mahkumuz"

Steven Mark Glatt and the Majesty of Melancholy

günler geçiyor yaram her geçen an biraz daha külleniyordu yada ben öyle olmasını umuyordum oysa akacak kan kınında kalmazdı herzaman bir yolunu bulur kendi mecrasını yaratırdı.o kahrolası ağustos sıcağı çırpınışlara son verirken koca bir dünyayı da beraberinde götürmüş yazgı son sözünü söylemişti geriye donuk gözlerle baka kalan biz sefil varlıkların kifayetsiz çığlıklarıydı.gidenin ellerinden tutsam yalvarsam kendimi parçalasam yazgının karşısında biçare kalır yitik ağıtlara teslim olurdum...

akintiyakarsiakintininicinde

"acı biziz, biziz yine

  bir büyük bozguna yol olduğumuz

bir kaçgun sobahar ile talan edilip 

su yıkılıp, hüzün çürüyüp

ve yol sefili dağlarımızdan 

bir ipek uçurum diye devrilip

sel gittiyse kalan kumuz

biz bir talanla başladık kendimize

bundan böyle acının 

                   ekmek ve tuz

konaklarından geçer yolumuz

ölüm çarktır, sevda direk

uçsuz bir gurbete bağdaş kurduğumuzda

ve mahsus selam diye söylenerek

bir ağıda dürülür mektubumuz

acı biziz, biziz yine

bozguna bağlıyız, yola mahkumuz."

Hilmi Yavuz-Doğunun Gurbetçileri