yitip gitmişti..................

Hans Hofmann,Nocturnal Splendor, 1963

hayat akıp giderken resimler uçuşuyordu durmadan sağırlaştırıcı bir kakafoninin eşliğinde...çoğunun bakmaya bile tenezzül etmeyeceği resimler;oysa birer hayattı acıydı yaşama sevinciydi belki genç yaşta yitip giden bir arkadaşa yaktığımız kırık dökük birkaç sözden oluşan ama söyleyeni yakıp kavuran bir ağıttı herbiri....geçmiş bugün ve gelecek belirsizleşirken hayat sıradan bir ağustos gecesinin bunaltıcı sıcağında can çekişirken beni kahreden sözcükler yaptıklarımla yapacak olduklarımın anlamsızlığında bir doktorun dudaklarından dökülüverdi...
-onu kaybettik!!!
işte o an herşey bitmişti.
dönüşü yoktu.
dostlar koskoca bir dünya bir daha dönmememek üzere yitip gitmişti..................


akintiyakarsiakintininicinde

yarım kalan ağıt

bir monoloğa girişircesine, susuyorum.

bir insanın bu yaşamda değeri nedir?yaşarken yok sayılan birarada bulunmaktan ısrarla kaçındığım,aynı ortamı paylaştığım anları ise görev kabilinden saydığım ama herşeye rağmen varoluşu seni rahatlatan içine güven hissi dolduran o insan çekip gittiğinde hissettiklerim biteviye uzayıp giden ertelemeler mi olmalıydı?anımsayamadığım bir soneyi anlamsızca onunla ilişkilendirmek; kayıp soneyi bir türlü bulamayışım hazırlıksız yakalandığım bu son vedayı geciktirmek için mi? beni kahreden o berbat ağustos sabahında son yolculuğuna çıkarken ona yetişemeyişim mi yoksa durmadan ertelediğim kendi yolculuğumun anlamsızlığını gidişi ile yüzüme bir tokat gibi çarpmasımıydı?

akintiyakarşiakıntininiçinde

geberiyorum kederden

Franz Kline, C and O,1958

Geçip gitmiş günler gelin
rakı için sarhoş olun
ıslıkla bir şeyler çalın
geberiyorum kederden.

İlerdeki güzel günler
beni görmeyecek onlar
bari selam yollasınlar
geberiyorum kederden.

Başladığım bugünkü gün
yarıda kalabilirsin,
geceye varmadan yahut
çok büyük olabilirsin.

Nazım Hikmet