31 Aralık 2007 Pazartesi

yürüyüş

Jan (Marian Nomi) und Jennifer (Anna Clarin): Die Gegenzeit beginnt,Johannes Heinzen
Yürümek;
yürümeyenleri
arkanda boş sokaklar gibi bırakarak,
havaları boydan boya yarıp ikiye
bir mavzer gözü gibi
karanlığın gözüne bakarak
yürümek!..
Yürümek;
dost omuzbaşlarını
omuzlarının yanında duyup,
kelleni orta yere
yüreğini yumruklarının içine koyup
yürümek!..
Yürümek;
yolunda pusuya yattıklarını,
arkadan çelme attıklarını
bilerek
yürümek...
Yürümek;
yürekten
gülerekten
yürümek...

Nazım Hikmet

nilgün marmara'nın anısına

GERİYE DÖNÜŞSÜZ

Her yüz kabulü parçalanmayı çağıran eliaçıklık,
ama,
Yüzüm yanındadır seninkinin, sırlı camın
değerbilirliğinde,

İmgeleriz birbirimizi içsel yakarıyla, bilirim.
Sakınmayla ertelediğimiz, gecikmiş an,
Kurtulsun dilerim kuşkudan; sorusundan gerçek mi,
gerçek mi?
Budur çünkü kesen elleri, göğümüzü şaşırtan,
Alıkoyan yağmur kokan otlardan bedenlerimizi.
Budur sorgulayan özdeş isteklerimizi, bağlansın mı
bağlansın mı bebekliğe?
İçinden geçmeyi seçerken bir durallığın,
Ürkünç devinimine zincirlenme korkusu; o esriten
kızıl değişimin.
Şimdi gözyaşı ve endişe küplerini gizliyor aşk,
kanadında.
Bilemediğimiz ayin, şarkılarını bekletiyor dil için!
Kaçtığımız her kare duvarına ekleniyor yuvarlak
avlunun, üçgenleri yok ederek sonunda tutsak
edileceğimiz!

Nilgün Marmara

24 Aralık 2007 Pazartesi

uyanışa dair

Edvard Munch-The Scream-Madonna-1893-1894-1895
"Bu bozkır serüvencilerinin aklanmış öncüsü olarak elinde küllerden başka hiçbirşey tutamayan bir ben mi kaldım?Bir başına benim sesimmi duyuracak kaçış çabasının başarısızlığını?Mitosda ki o yerli gibi,mümkün olduğunca uzaklara gittim ;dünyanın sonuna ulaştığımda oradaki varlIklara ve nesnelere sorular sordum:ve o yerliyle aynı hayal kırıklığını paylaştım;"Orada gözyaşlarına boğuldu:inliyor ve bir yandan da yakarıyordu.Ama gene de hiçbir gizemli ses gelmedi kulağına;ve kendisini gizemli hayvanlar tapınağına ulaştıracak bi,r uykuya da dalamadı.Artık hiçbir şüphesi olamazdı;onun payına hiç kimseden hiçbir güç düşmemişti..."
Claude-Levi Strauss, Hüzünlü Dönenceler adlı eserinden