yalan, çarpıtma ve ikiyüzlülükten oluşan bir zihin dünyası..
heryerde ve herkesin içinde , çöreklenmiş vahşi bir hayvan gibi hazır ve nazır bekliyor.
onlarsız kendinde bir eksiklik hissediyor yurdum insanı!!
haritası kanla yıkanırken bu delik deşik coğrafyanın insanları ,imkansız
zaferlerin peşinde evrimi tersyüz ediyor.sanrılar gerçekliğin yerini alırken olası varoluşlarda
hiçliğe terkediliyor...
akintiyakarsiakintininicinde
Bir ölüyüm ben, dolaşıp duran
artık hiçbir yerde kaydım yok
bilinmiyorum mülki amirin görev yerinde
sayı fazlasıyım altın kentlerde
ve yeşeren taşra yörelerinde.
Vazgeçilmişim çoktan
ve hiçbir şeyle anımsanmamışım.
Yalnızca rüzgârla ve zamanla ve sesle
ben insanlar arasında yaşayamayan..
Ingeborg Bachmann Sürgün Şiirinden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder